Is ADHD de natuur in de war? Of denken wij dat alleen maar?
Tijdens een boswandeling viel mijn oog op een vliegende rups. “Vliegen rupsen?”, dacht ik. Gebiologeerd door de beweging van de rups en stilgezet door mijn nieuwsgierigheid bleef ik wachten tot de rups uiteindelijk aan een onzichtbaar draadje bleef hangen aan een blad, waarna hij (of zij) zich vervolgens omhoog werkte en omkrulde om de punt van een blaadje.
Even later op een volgend pad in het bos, aanschouw ik een vliegend kroontje van een boom. Dansend in de wind beweegt het heen en weer boven het pad.
Al filosoferend vervolg ik mijn weg. Opeens valt mijn oog op een spartelende hommel. Voordat ik iets kan doen heeft hij (of zij) zichzelf alweer omgedraaid en vervolgt lopend de weg.
“Wat grappig!”, denk ik. Wat ‘hoort’ te vliegen, loopt en wat niet ‘hoort’ te vliegen, vliegt… De natuur op z’n kop.
Dat het nieuwe beeld niet klopt met het beeld dat ik had van kruipende rupsen, aan de boom zittende kroontjes en vliegende hommels, heeft natuurlijk alles met mijn mentale brein te maken. Alles wat ik al met mijn zintuigen heb waargenomen en geïnterpreteerd, is vertrouwd. Alles wat ik nog niet heb waargenomen en waarvan ik de functie nog niet ken, voelt vreemd en levert weerstand op.
Zo is het volgens mij ook met ADHD. Als je bent opgegroeid met de overtuiging dat je moet kunnen focussen, concentreren, stil zitten, en nadenken voordat je handelt, dan zijn mensen die dat niet doen of niet kunnen… vreemde wezens. Het gedrag van die vreemde wezens levert dan weerstand op. Het past niet in de maatschappij, het gedrag moet weggedrukt worden. Medicatie is dan een snelle oplossing voor het probleem. Onder de noemer ‘beter voor het kind of de persoon met ADHD’ zodat hij of zij beter aansluiting kan vinden bij de rest van de maatschappij.
Kan het ook anders? Mijn nieuwsgierigheid was in het bos groter dan mijn oordeel over wat ik waarnam tijdens de boswandeling. Ik ging op onderzoek uit: de rups en het kroontje hingen aan een bijna onzichtbare draad, de hommel droeg vastgekleefd zand waardoor deze niet kon opstijgen.
Wil jij die nieuwsgierigheid ook inzetten bij mensen met ADHD? De onderzoeker zijn in plaats van de veroordelaar? Eerst onderzoeken of het gedrag een neutrale functie heeft in plaats van een etiket erop plakken? Een steeds groter wordende groep mensen zal jou zeer dankbaar zijn…
Is ADHD de natuur in de war? Misschien wel, misschien niet. Misschien is het wel tijd voor maatschappelijke veranderingen waardoor de mens zich kan ontwikkelen van overleven naar leven. Misschien laten die kinderen en (jong)volwassenen ons wel zien hoe dat is en voelt. Misschien hebben ze gewoon een nieuwe functie in deze wereld nodig, nu wij niet meer hoeven te jagen voor ons voedsel. Misschien heeft de mens met ADHD altijd bestaan. Misschien….?
Hoe sta jij hierin? Deel je feedback onder deze blog.
Vind ik leuk:
Like Laden...
Gerelateerd
