Onlangs kwam de kop van een artikel in een Vlaams medium aan mijn blik voorbij:
“Aan de kant, ADHD: dokters willen stoornis voor ‘dromerige’ kinderen”
Te veel Amerikaanse kinderen die niet hyperactief zijn, maar wel een aandachtsstoornis hebben, krijgen een ADHD-stempel opgedrukt. Onderzoekers pleiten nu voor de erkenning van een nieuwe aandachtsstoornis om zo een hele groep kinderen te herklasseren.
Ik was verbijsterd! Los van het feit dat ADHD bij veel kinderen te snel als een stoornis beschouwd wordt, terwijl het meer een stressprobleem is en het ADHD-gedrag een gevolg van die onderliggende stress, is mijn vraag: wie zit te wachten op nog een stoornis die eigenlijk geen stoornis is? Het antwoord denk ik wel te weten, maar dit is geen plek voor speculaties over partijen die iets wat er niet is, verzinnen om vervolgens macht, middelen en manipulatie toe te passen…
Punt 2 op die lijst van 22 dingen die creatieve mensen anders doen, is:
“2. They daydream. A lot.”
“They are here, but they’re not. They can fly away with their mind at any given moment during a conversation. Don’t be mad at them, it’s just the way they are.”
Lijfelijk zijn mensen die dagdromen aanwezig, maar ze lijken niet echt aanwezig te zijn. Ze beleven allerlei beelden en fantasieën in hun hoofd en zijn met hun aandacht dan ergens anders. Uiteindelijk blijkt uit het bespreken van situaties met ouders en kinderen in mijn praktijk, dat er wel informatieoverdracht heeft plaatsgevonden. Hun kind lijkt dan afwezig te zijn, verzonken in een dagdroom, maar toch hebben ze gehoord wat hun vader of moeder heeft gezegd of gevraagd. Kunnen kinderen die veel dagdromen, kinderen die creatief zijn, kinderen met ADHD, dan met hun aandacht op meer plekken tegelijkertijd zijn? Ik ben ervan overtuigd en begeleid de kinderen in mijn praktijk om dat talent in zichzelf te ontwikkelen. En de ouders dat talent in hun kind te begrijpen en stimuleren.
Wat is dagdromen?
Dagdromen is opgaan in de beelden die je mentale brein je aanreikt. Dagdromen is soms afleiding zoeken voor een taak of werkstuk waar je niet in geïnteresseerd bent. Op dat punt wordt het lastig, wanneer het zich afspeelt in een omgeving als op school of op het werk waar een protocol of structuur gehanteerd wordt waar het dagdromen niet in past.
Dagdromen hebben geen kloktijd. Ze komen wanneer ze willen komen en dat is meestal niet op de meest handige tijdstippen. Als de dagdromen vaak niet serieus genomen worden en weggeduwd worden op basis van overtuigingen vanuit de omgeving, ontstaat op den duur Creabesitas: een ophoping van spanningen en emoties in het lijf omdat de dagdroom er niet mag zijn. Met frustratie en uiteindelijk depressieklachten, stress en gedragsproblemen als gevolg.
Dagdromen = de toekomst creëren
Waar veel mensen zich niet van bewust zijn, is dat dagdromen kracht kunnen hebben. Je kunt er je eigen toekomst mee creëren ook al lijkt het soms dat ze niet nuttig zijn. Als je als kind de droom hebt om een eigen bedrijf te starten of een creatief beroep te hebben, is het juist raadzaam om het dagdromen te stimuleren. Dagdromen zijn de eerste zaadjes in het bouwproces van de realiteit.
Creativiteit is nodig om oplossingen te kunnen bedenken voor lastige problemen. Creativiteit volledig benutten kan geld opleveren, wanneer je het vertaalt naar werken als creatieveling en creatief ondernemerschap. Het enige wat je niet hoeft te doen, is het te veroordelen en daarmee te onderdrukken. Zie het dagdromen maar als onderdeel van de mentale informatiefase waarin je informatie uit een andere bron (je intuïtie) haalt om tot een creatieve oplossing, een geweldig idee of een mooi product te komen.
“Don’t be mad at them, it’s just the way they are.”
Ik had deze oproep niet mooier kunnen omschrijven als oplossing voor ‘het probleem’ of ‘de stoornis’. Als we dagdromende kinderen laten zijn wie ze zijn en de omgeving om hen heen aanpassen aan hun creatieve ingevingen en dromen, is er dan nog een probleem of stoornis? Ik denk het niet.
Is het zo simpel? Ja en nee. Ja, het is zo simpel: wanneer we iedereen accepteren zoals hij of zij is, zijn er geen conflicten, problemen of stoornissen meer. Nee, het is zo ingewikkeld omdat de reeds gecreëerde systemen die nu realiteit zijn, zoals het onderwijs en hiërarchisch gestructureerde werkomgevingen, niet ingericht zijn op deze aanpassing. Bovendien maakt weerstand van buitenaf mensen ook creatief. Daar zit een bepaalde balans in die niet verstoord hoeft te worden.
De eerste stap
De eerste stap in het proces van acceptatie van dagdromen bij jouw kind, is onderzoeken wat het emotioneel met jou als ouder of leerkracht doet als je het kind ziet dagdromen. Waarschijnlijk ben je zelf opgegroeid in een omgeving waarin het niet mocht en voel je daar onderliggend nog oude pijn omheen. Of het past niet in het systeem waaraan jij je hebt verbonden op je werk. Het is hoe dan ook conflicterend met iets in jóu en het zegt niets over het kind. Het kind heeft geen stoornis, het kind wil creatief zijn en heeft een momentje nodig om dat te zijn.
Een beter milieu begint bij… jezelf! Kijk of je zelf momenten van dagdromen bewust kunt opzoeken en beleven. Ontdek hoe fijn het is, welke gedachten en beelden er naar boven komen en wat deze informatie jou binnen een aantal weken of maanden oplevert. Word je bewust van de kracht van dagdromen. Als je het zelf prettig vindt om te doen, hoef je het bij de ander niet meer te onderdrukken.
Mijn onderneming en huidige levensstijl zijn juist ontstaan toen ik mezelf toestond te dagdromen op een massagetafel in Turkije in 2002, over hoe ik mijn kennis, vaardigheden en competenties eens anders kon inzetten dan voor een werkgever waar ik het niet naar mijn zin had. Opeens viel alles samen en ontstond een nieuw leven…
Wil je reageren, feedback delen of je eigen ervaringen kwijt? Dat kan hieronder. Bedankt voor jouw reactie!
(Deze blog is nummer 2 in een reeks van 22 blogs over Creabesitas – onderdrukking van creativiteit, geïnspireerd door het artikel ‘ 22 Things creative people do differently…‘.
Blog 1: Creabesitas, de oorzaak van werkstress)